زبان چینی زبان چینی مادر زبان‌های اکثر کشورهای خاور دور از جمله ژاپن، کره، چین، تایوان، هنگ کنگ و ... است، در رشته زبان چینی دانشجویان ضمن فرا گرفتن درک مطالب، خواندن، نوشتن و مکالمه زبان چینی با فرهنگ منزوی و سال‌ها پشت دیوار نگه داشته شده چین، آشنا می‌شوند.فارغ‌التحصیلان این رشته می‌توانند در زمینه نگارش،‌ ترجمه یا تدریس این زبان فعالیت کنند. همچنین می‌توانند با تحقیق در کتب و متون آنان،‌ جامعه ما را از آخرین پیشرفت‌های علمی، فنی و صنعتی آن محیط مطلع نمایند.وزارتخانه‌ها،‌ ادارات و سازمان‌های دولتی و نهادهای مختلف در زمینه‌هایی چون تجارت، تبادل افکار و اعتقادات و ارتباط با کشورهای خاور دور، به فارغ‌التحصیلان این رشته نیازمند هستند . درس‌های این رشته در طول تحصیل : دروس پایه: زمینه فرهنگی زبان چینی، علائم نوشتاری. دستور زبان چینی دروس اصلی و اختصاصی: زبان چینی کلاسیک، زبان چینی میانه، زبان جدید چینی، درآمدی بر ادبیات چینی، علائم نوشتاری چینی، زبان چینی پیشرفته، بحث و مکالمه به زبان چینی، دستور زبان کلاسیک چینی،‌ ساختار زبان و ادبیات چینی، گفت و شنود در آزمایشگاه، ترجمه ساده، قرائت و فهم متون ساده، فنون یادگیری زبان، زبان دوم، جملاتی از متفکرین قدیم چین، سیری در ادبیات جدید چینی، عناوینی در ادبیات چینی، علائم نوشتاری چینی عالی، رمان کلاسیک چینی، خواندن متون مطبوعاتی، بررسی آثار ترجمه شده اسلامی. خط و الفباي چيني چینی ها در حقيقت الفبا ندارندزيرا زبان اصلی شان با الفبا ناسازگار است.زبان چيني از تعداد اندکی از آواها تشکیل شده است وانتقال آواهای چینی با الفبای ما یا هر الفبای دیگر غیر ممکن است . زبان چینی فقط 328 لفظ تک هجایی دارد. در حالی که تقریبا 80000 هزار حرف در زبان چيني موجود است که هر کدام نماینده یک واژه است .این موضوع باعث می شود که به طور متوسط 244 حرف برای هر واژه تک هجایی وجود داشته باشد. در زبان چيني هر واژه ممکن است تا 244 معنای مختلف داشته باشد .الفباي چيني50000هزار نشانه دارد اما براي مقاصد روزمره دانستن 2000نشانه كافي است.اين يكي از مزاياي خطو الفباي چين و ژاپن و عامل اشتراك اين الفبا است.اگر كسي زبان چيني يا ژاپني را نداند مي تواند به راحتي خط و الفبا را بخواند.اين نكته ي كليدي پس از رفتن چيني ها به ژاپن عامل انتقال اين خط به ژاپن شد. از ديگر عوامل موثر در خوشنويسي چيني مي توان توانایی ذخیره اطلاعات عددی را عنوان كرد كه همواره بخشی ناگستنی از كاربرد نوشتار به شمار می آمده است. دانه های شن، صدف ، لوبیا ، یا حتی قطعات چوب را می توان برای ذخیره سازی اطلاعات عددی به کار برد . چو بخط و ریسمانهای گره دار نیز در مقیاس پیچیده تر ، ایفا گر همین نقش هستند.اين نظريه اذعان شده است كه چوب خط ها نقش مهمي در تكامل خط چيني داشته اند.چوبخط ها معمولا بر روی عصا ،چوب ،كمربندها ي مقام نماو گاهی اوقات نیز بر روی ستون ها و در و دیوار نقش می بستند و بدین طریق وجود وخاطره اشیاارقام و رویدادهای خاصی به ثبت می رسیدند.شمار حیوانات شکار شده ، دشمنان کشته شده ،تعداد مردان یا اسبان مورد نیاز در یک اردوگاه ، روزهای مسافرت یا زمان غیبت از منزل وغيره همگي از طريق چوبخط و يا كيپو ثبت مي شده است.كيپو معادل پرويي چوبخط است و بيشترين كاربرد كيپو را در پرو مي بينيم. گمان می رود این وسیله در چین باستان ، تبت ،ژاپن،سیبری ،آفریقا ،کالیفرنیا و جزایر پولینزی کاربرد داشته ودرجمع آوری مالیات در جزایر هاوایی اهمیت به سزایی بوده است .کیپو برای ذخیره اطلاعات ،ابزاری کار آمد به شمار می آمده است.     چینی ها نیز مانند مصریان تاريخي افسانه وار برای خط خود قائلند.بنا به اعتقاد آن ها سه امپراتور در ایجاد خط چینی دخالت داشتند.امپراتور هوانگ –چه يا هوانگ ته که در سوم پ.م می زیسته هنگام مشاهده اجرام سماوی و شگفتی طبیعت،به خصوص جای پای پرندگان وجانداران ،خط راکشف کرده است.اين افسانه به طور واضحي ريشه در طبيعت گرايي و الهام هميشگي چيني ها از طبيعت دارد. ايده الهام از طبيعت به تسانگ شيه نسبت داده مي شود.مقتدر ترين دوره در خوشنويسي چيني دوره پادشاهي هوانگ ته است كه در آن خوشنويسي چيني شكل جدي به خود گرفت. به طور اجمالي سير تكامل خوشنويسي چيني را مي توان به شرح ذيل عنوان كرد.سیل سالهای 1898 -1899 رود خانه زرد که با خود کاسه سنگ پشت و استخوان کتف گوزن به همراه می آورد موجب کشفهای بیشتری مي شود .روی قطعات استخوانی اين دوره نوشته هایی دیده می شود که کهن ترین نوشتارهای شناخته شده چینی محسوب می شوند.در اين جاست كه مي توان به اهميت ابزارهاي نوشتار و تاثير آن بر تكامل خط پي برد. نخستین نوشته های چینی بدست آمده که بر استخوان حیوانات یا لاک سنگ پشت نوشته شد و به دوره شانگ (1766 تا 1112 پ.م) تعلق دارد یا آثار موجود بر ظروف برنجی دوره ژو (1134تا250ق.م) به گونه ای کاملا تکامل یافته و نوشته شده است که گویای وجود دوره ای تکاملی پیش از آن تاریخ است. برخلاف انگلیسی در چینی الفبایی وجود ندارد .به جان آن زبان چینی از یک سری از نماد ها استفاده میکند . هر نمادی یک معنی جدا گانه دارد و لازم نیست حرف ها رو کنار هم بگذاریم تا یک معنی را تشکیل دهند. دیکشنری Kangxi چهل و هفت هزار و سی و پنج  کاراکتر را نشان می دهد اگرچه بسیاری از آنان استفاده نمیشوند.